Η γυναίκα, στο πέρασμα του χρόνου, έμαθε να αναπτύσσει τα όποια ταλέντα της, πάλεψε σκληρά (και παλεύει ακόμη) με την κοινωνική ανισότητα και εξελίσσεται. Είναι στη φύση της να εφευρίσκει νέες ιδέες, μεθόδους και πρακτικές προκειμένου να μπορέσει να σταθεί όρθια στις αντιξοότητες της ζωής. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε μια γυναικεία θεώρηση των πάντων, καθώς η ευαισθησία, η... κρυμμένη δύναμη και η διορατικότητα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της. Είπαν λοιπόν οι παρακάτω κυρίες και εσύ θα πρέπει να κρατήσεις τη σοφία τους:
"Πρέπει να γεμίζουμε την ψυχή μας με ήλιο κι αυτόν τον ήλιο να τον χαρίζουμε και στους άλλους.." Κατίνα Παξινού
"Μη μου μιλάς εμένα για κανόνες,αγαπητέ μου. Όπου πάω φτιάχνω εγώ η ίδια τους άτιμους τους κανόνες." - Μαρία Κάλλας
"Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω.Αν όμως έρθουν αργότερα εγω θα ξαναγεννηθώ." - Μελίνα Μερκούρη
" Πρόσεχε, γιατί είμαι άφοβη και εξαιτίας αυτού,δυνατή!" - Μαίρη Σέλλευ
"Νιώθω τη μονοτονία και το θάνατο να είναι σχεδόν το ίδιο." - Σαρλότ Μπροντέ
"Στην επιστήμη πρέπει να μας ενδιαφέρουν τα πράγματα, όχι τα πρόσωπα." - Μαρία Κιουρί
"Για να έχεις όμορφα μάτια, κοίταζε για το καλό στους άλλους ανθρώπους. Για να έχεις όμορφα χείλη, μίλα μόνο λόγια ευγένειας και για να έχεις σωστή στάση, περπάτα ξέροντας πως δεν είσαι μόνη" - Όντρεϋ Χέπμπορν
"Θέλω να το κάνω γιατί μπορώ! Οι γυναίκες πρέπει να προσπαθούν να επιτύχουν πράγματα, όπως και οι άντρες. Όταν αποτυγχάνουν, η αποτυχία τους θα πρέπει να είναι μία πρόκληση για τους άλλους." - Αμέλια Έρχαρτ
"Όλοι έχουμε ένα ανυποψίαστο απόθεμα δύναμης που αναδύεται όταν η ζωή μας βάζει σε δοκιμασία" - Ιζαμπέλ Αλλιέντε
"Κάποιος συμπαθεί πολύ καλύτερα τους ανθρώπους όταν χτυπιούνται από μια τρομερή πολιορκία της ατυχίας, παρά όταν θριαμβεύουν." - Βιρτζίνια Γούλφ
Σε μια εποχή που όλα ισοπεδώνονται, αργά και σταθερά, η γυναίκα οφείλει να ανασυρθεί από το σκοτάδι προς το φως. Πρέπει να ξαναγνωριστεί με τον εαυτό της και τα θέλω της, να γίνει πιο δυνατή και πιο συνειδητοποιημένη. Μπορεί να δώσει πολλά, γιατρεύοντας τις πληγές της, ορθώνοντας για πολλοστή φορά το ανάστημά της, αναγνωρίζοντας τον εαυτό της μέσα από τον πόνο, αλλά και τη χαρά. Τέλος, για άλλη μια φορά, η γυναίκα καλείται να δώσει πολιτισμό, απαρνούμενη το συμφέρον. Γιατί μόνον εκείνη μπορεί να το κάνει...
コメント